با غرور هماره جاودان ایــران

بیشمار  واژه ی نـور

مـا   عشـق    آزادی

زنده میـهن    به گرمیِ خور

امیـد   سُـرور    آبـادی

کدوم  بارونِ غمناکی

میتونه   با تو بد باشه

که اینطور    زرد و ناشادی

تو قلبت   غصه ها  جا شه

تو قلبی که    به شادابی

وِردِ زبونِ   عالم بود

نگو   این قصه  تقدیره

تا بوده   دورِ  ماتم بود

از دنیا   چی میخوای حالا

فقط یه   لحظه ی شادی

به شوقش  جشن می گیری

همون آنی    که جان دادی

سیاهی     روی گُل  پوشوند

ولی قلبش     هنوز  سبزه

دلش   در زیر هر  آوار

با هر لبخندی     می لرزه

سپیدی    موندگاره   چون

نفسهائی  که می ارزه

تو نوری     خواهر خوبم

چه روشن     باز نگو هرزه

که هرزه    اون سیه روزان

حتی سنگ هم   ببین سبزه

وقتی آبِ زلالِ دل

بهش خورده     مثل نبضه

انگار زنده است    تپش داره

میگه ای   روح آواره

تا وقتی تن   نفس داره

به اُمیده    بکن چاره

که تو برهوت     فقط خاره

فقط اشکه     که می باره

فقط  گرگای  بی مقدار

نه اون دستی که    می کاره

نگاه کن    توی هر جنگل

زمین و  آب و   آسمون

درخت و برگ     پرنده با

یه عالم    قلبِ مهربون

همه از   شادی می خونن

همه حرفن    اگر گوشی

همه زنده     پر از زایش

تو پس   با مرگ  می جوشی

که اینطور    زرد و  ناشادی

چرا انسان      که آزادی

چرا   در بندِ  تقدیری

چرا      گمگشته فریادی

سرنوشت رو   مـا  می سازیم

با هر حرکت    با هر کاری

با هر لبخند     با هر زاری

دلای سرد      یا تبداری

حقیقت اینه     مـا هستیم

حقیقت اینه     ایستادیم

حقیقت  مـا      دروغ  اونا

با هم زنده    با هم شادیم   ( ٢ )

من تو همه

سلام وقت خوش دوستای عزیز و مهربون   کسائی که دلگفته های هر چند کوچیک من رو می خونید  از همه ی شما بی نهایت ممنون و سپاسگزارم  .   یکی از دوستان وبلاگی تو کُماست  به اسم آقا طاها  لطفا از دعاهاتون بی نصیبش نذارید  بیاید با هم   من تو همه  برای این عزیز همدل و هموطن  و همه بیمارانی که بعد خدا امیدشون به دست و قلب مهربون شماست  با قلبای پاکتون دعا کنید    ظاهرا کوچیک  اما یه دنیاست      پس  بسم الله  ....  پناه بر خـدا  ....

خیلی فکرها میگذره

از تو خیال و منظرم

اما باز به یاد تو

یه عاشق    منتظرم

خیلی وقتا پیش میاد

خط روی قلبت بکشم

اما باز   تو رو میخوام

فقط  به شوقِ تو    خوشم

دست روی  چشمات می کشم

دیگه منو    خواب می بینی

تـرانـه هامو   گوش بده

حرفِ دلِ    یه زمینی

دست   توی دستات  میذارم

روزای خوب     هدر شده

اما هنوز   تموم  نشد

کی خوابه    کی خبر شده

ستاره   همسفر شده

نفرت   چه بی اثر شده

انگاری   توی جمعِ  مـا

یه آشنا    رهبر شده

کاشکی  چشامو  ببینی

تنهای تنهان    قدِ تو

دلت برام    تنگ نشده

بگو نه شاید    حدِ تو

صدامو که   خوب میشنوی

دلخنده هامو   می بینی

روز و شبی تازه شده

یه دلبری     تو همینی    ٢

میگم دلای این  همه

عاشقِ دلخسته    چرا

رنج و فِراق    می طلبه

این همه پابسته     چرا

یکی بگه   جرفِ دلو

یکی باید   بیاد جلو

یکی که  قلبش روشنه

بی دلهره     بگه هِلو

روزای ختم دل    تموم

دنیای نو    شروع شده

همیشه با تو اَم    رفیق

گریه   عزا     چه بیخوده

خیلیا   رفتن به خـدا

چه  پوچ و  گُنگ و   بی اثر

بدونِ یه    شروع شدن

بی رنگ و بو  و    بی هنر

خیلیا   هستن به خـدا

نگاشون به   دست شماست

نشون بده    یه عشق پاک

قدم  قدم     تا به   خـداست

یه راهِ  سبز و   بی جفاست

ستاره     گفتن و     صفاست

یه حس نو      یه راهِ   بکر

زندگی و     اصل شفاست

اگه تو این    جمع شلوغ

تو این حریمِ     پر دروغ

تو هم    گرفتار شبی

بدونِ    صبحی   پر فروغ

بشنو و    کاری کن   شاید

دنیای بهتر   بسازیم  

بیهودگی     خراب کنیم

شادی و   امید    بکاریم

به تُنگِ شب      نور بباریم    .   .   .